Ο Καραμανλής δεν με απογοήτευσε ποτέ…

Φαγώθηκε λέει σιγά-σιγά το… “εθνικό κεφάλαιο” Κώστας Καραμανλής.
Χρατς μια μπουκιά από την υπόθεση των ομολόγων, χρουτς για την υπόθεση siemens, χρατς-χρουτς για τα κατορθώματα του Παυλίδη, χρουτς -χρατς για τον Μπομπ τον Βουλγαράκη τον πελεκο-βατοπεδινό, δεν έμεινε ψίχουλο αφάγωτο από το …κεφάλαιο.
Αλήθεια, πόσο παρηκμασμένος λαός είμαστε, (είσαστε… τέλος πάντων… είναι όσοι τον ψήφισαν) για να αναγορεύουμε σε εθνικό κεφάλαιο ένα δικηγοράκο της επαρχίας ή έστω της συμπρωτεύουσας; Διότι, τι παραπάνω ήταν ο Κωστάκης Καραμανλής; Ο καλοπερασάκιας μπουλούκος ανηψιός που η κληρονομιά του συνονόματου εθνάρχη θείου τον έφερε στα βουλευτικά έδρανα, η απελπισία των βαρώνων της ΝΔ τον έφερε στην ηγεσία του κόμματός του, η αηδία του ελληνικού λαού για το παρηκμασμένο σύστημα-Πασόκ τον έφερε στην πρωθυπουργία και η ανικανότητα του Τζέφρι-Τζόρτζ Παπανδρέου του χάρισε και δεύτερη τετραετία. Αυτή είναι η ιστορία του πιο απόντος πρωθυπουργού στην σύγχρονη πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Αν αντί για Καραμανλή, τον έλεγαν Λιάπη θα ήταν απλός βουλευτής. Κι αν τον έλεγαν Λαμπιρίκο, θα ήταν ένας δικηγόρος που η μεγαλύτερη φιλοδοξία του θα ήταν να έχει αντίδικο τον Αλέξη Κούγια για να τον βγάλει στο παράθυρο του δελτίου του ο Νίκος Ευαγγελάτος.
Κι όμως… Αντί να σκυλοβρίζεται με τον μοντελοπνίχτη, ο Κωστάκης μαθαίνει την πρωθυπουργική τέχνη στο κεφάλι του κασίδη λαού.
Πρωθυπουργός!
Ο Κωστάκης!
Που κυβερνάει με βάση τις δημοσκοπήσεις .
Που όλη η πολιτική του σκέψη συνοψίζεται σε 4-5 κλισέ:
-Σεμνά και ταπεινά…
-Μηδενική ανοχή…
-Οι ένοχοι θα βρεθούν όσο ψηλά κι αν βρίσκονται…
-Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο…
Η κουτάλα όμως έφτασε πιο βαθιά .
Ό,τι κινείται πωλείται.
Ό,τι δεν κινείται, επίσης πωλείται.
Ό,τι αναπνέει φορολογείται. Μέχρι να πάψει να αναπνέει.
Εξαιρούνται φυσικά οι offshore εταιρίες του Βουλγαράκη και του πεθερού του, τα αναψυκτήρια του Μαγγίνα και οι πισινάτες βίλες του Τεό Ρουσώ και της Μάρας.
Με τις ευχές του ηγούμενου Εφραίμ.
Και τις κατάρες τις δικές μου.
Όχι για τον Καραμανλή. Αυτός δεν με απογοήτευσε ποτέ. Διότι ποτέ δεν με γοήτευσε.
Οι κατάρες μου είναι για τους Η λ ι θ ι ο υ ς
Πού όπως λέει ο παραποιητής:

ΗΛΙΘΙΟΙ
Kακόμοιροι οι Ρωμιοί, που λησμονάνε
τα χάλια της βουλής.Όντας σφαλίσει
η κάλπη και το σούρουπο ακλουθήσει
να τους κλαις, ο νικητής όποιος και νάναι!

Κάθε τόσο οι Ρωμιοί κινούν και πάνε
στις εκλογές να βρουν σωτήρια λύση.
Σαν βούρκος, η ζωή τους θα μαυρίσει,
αν στάξει απ΄την τιβί, ό,τι κοιτάνε.

Και χάφτουν υποσχέσεις και κοιμούνται,
προσμένοντας μια θέση στο δημόσιο,
μόνιμοι να γενούν και να βαριούνται.

Δεν έχουν ιερό, δεν έχουν όσιο…
Τέσσερα χρόνια καθημερνά τους βρίζουν,
μα παν μια Κυριακή και τους ψηφίζουν.